Alkaliniteit kan heel ingewikkeld omschreven worden, maar kort vertaald staat het voor de zuurbufferende capaciteit van het water. Het vormt als het ware de matras voor de zuurtegraad (pH), om deze stabiel te houden, en vlot kunnen te sturen. Het is dus de eerste stap in de waterbehandeling, nog voor de pH en de ontsmetting. Balans van Taylor Samen met de hardheid, vormen de alkaliniteit en pH, de balans van Taylor. In die balans staan alkaliniteit en hardheid aan de buitenzijde, als steunpilaren, en de pH in het midden, als volgende waarde. Als er voldoende alkaliniteit en hardheid is, zal de pH ook stabiel blijven op een correct niveau. De pH volgt dus vooral de waarden alkaliniteit en hardheid, hetgeen verklaart dat water met een lage pH, meestal een lage alkaliniteit en/of hardheid heeft. Vaak moeten deze dan ook aangepast worden, en niet de pH op zich. Lees hier meer over de balans van Taylor. Alkaliniteit meten en bijsturen Het is belangrijk om zowel de alkaliniteit, waterhardhei

Jeuk na het zwemmen komt vaak doordat onze huid geïrriteerd is geraakt. Meestal krijgen we eerst het gevoel van een droge huid, en dan begint het te jeuken. Bij gevoelige huidtypes kan er ook roodheid en zelfs wat uitslag volgen op de jeuk. Jeuk na het zwemmen oorzaak De jeuk (irritatie) is meestal het gevolg van een slechte waterkwaliteit. Men kijkt dan vaak naar het chloorgehalte, en de pH, maar vergeet dikwijls de alkaliniteit en de hardheid te controleren. En hierin zit vaak het probleem. Jeuk na het zwemmen oplossen Water met te weinig kalk, magnesium en mineralen, probeert zichzelf te stabiliseren, en onttrekt daardoor het nodige, daar waar het kan. Aangezien onze huid een orgaan is met vanalles in zich, zal het water dus ook proberen om zoveel mogelijk mineralen hieruit te halen, om terug in balans te geraken. Water met een te lage alkaliniteit en hardheid, kan zich dus vrij agressief gedragen. In betegelde baden kunnen hierdoor zelfs de voegen tussen de tegels opgelost worden,

Vrijwel elke plant heeft hetzelfde nodig, namelijk licht, zuurstof, water en voeding. Zo ook een waterplant. Licht komt van de zon, zuurstof zit in de lucht, water is er voldoende in de vijver. Dus als je vijverplanten dan nog niet willen groeien, ligt het probleem vaak bij de voeding. Dus bemesten? Neen! Tenzij je graag echt problemen hebt. Planten in een (zwem)vijver In bijna elke vijver komt genoeg organisch materiaal, dat als voedingsbron gebruikt kan worden. Afgestorven plantendelen, ingewaaid stof of grond, een vogel die z’n boodschap achterlaat,… Maar een plant eet dat niet op, in de vorm dat het erin komt. De koks in het water, die van afval voedingsstoffen maken, zijn de bacteriën. Als die hun werk kunnen doen, en met voldoende zijn, krijgen je planten voldoende eten. Dus moet je het water ideaal maken voor die minuscule arbeiders, en dat doe je door het water te voorzien van voldoende mineralen en CO2. Dus door de KH en de GH hoog genoeg te houden, waardoor ze ongeremd kunnen

Algen zijn zeer primitieve organismen, en vermenigvuldigen enorm, wanneer onder de juiste omstandigheden. Ze kunnen heel wat fosfaten verteren, en werken dus waterzuiverend, doch hebben de meeste vijvereigenaars ze niet graag in hun vijver of zwemvijver. Ze zijn glibberig, mysterieus van uitzicht en heel onaangenaam van gevoel. En eens ze beginnen te groeien, kan het heel snel gaan. Vaak zie je ook een groeistilstand van de waterplanten, eens de draadalgen het orkest overnemen. Maar hoe komt dat? Waterkwaliteit van mijn vijver Er zijn diverse redenen, maar vaak ligt het probleem aan de waterkwaliteit, en de algemene balans van het water. In water met voldoende hoge KH waarde (alkaliniteit) en GH waarde (hardheid), en waar deze twee waarden in balans zijn, zal men veel minder last hebben draadalgen. In zo’n water is er immers ook voldoende leven mogelijk voor meer ontwikkelde planten, je waterplanten. In goed water kunnen bacteriën ook beter vermenigvuldigen, en dus afvalstoffen beter o